علی خانمحمدی در گفتوگو با کاورزان پرس به نقل از « روستانیوز » با بیان اینکه از طرف دیگر، قیمت محصولات کشاورزی در زیرساختها باید آنقدر دقیق در نظر گرفته شود که کشاورز کشت خود را بهدلیل مقرونبهصرفه نبودن تغییر ندهد، اظهار کرد: الگوی کشت به این صورت است که ابتدا باید زیرساختهای لازم را تأمین و سپس الگوسازی کنیم؛ بهطور مثال ابتدا کشاورزی قراردادی و سفارشی را پیادهسازی کنیم تا مشخص شود هر استان چه میزان تولید و برای چه مصرفی داشته باشد. سپس وضعیت استمرار تولید را مشخص و بعد از آن، برنامه منسجمی پیاده کنیم تا کشاورز از سرگردانی نجات پیدا کند.
مدیرعامل مجمع ملی خبرگان کشاورزی در ادامه با اشاره به اینکه نمیتوان الگوی کشت را در جایی پیاده کرد، درحالیکه تمامی محصول کشاورز به فروش نمیرسد، افزود: سال88 این قانون تصویب شد و بعد از آن سه وزیر آمدهاند، ولی هنوز نتوانستهاند این قانون را اجرایی کنند و بعد از این هم نخواهند توانست. دولت در حال حاضر نمیتواند برای کشاورز نوع کشت را تعیین کند، زیرا بازار و پول، تعیینکننده نوع کشت هستند.
مدیریت دولتی در نوع کشت تأثیرگذار نیست
وی با بیان اینکه مدیریت دولتی و وزارتی در نوع کشت تأثیرگذار نیست، ادامه داد: بهعنوان مثال در کشور ترکیه الگوی کشت یا کشاورزی قراردادی یک روال اصولی دارد که طی آن، منابع آب و خاک نیز حفظ میشود. کشور موفق بعدی در الگوی کشت، هندوستان است. این کشور با اینکه توسعه را همزمان با کشور ما آغاز کرده، در کشاورزی نسبت به ما خیلی پیشرفتهتر و با برنامهتر عمل میکند.
خانمحمدی درباره نقش تعاون روستایی در حمایت از الگوی کشت اظهار کرد: تعاون روستایی زمانی میتواند در این اقدام موثر باشد که از بازارنگری بیرون بیاید، به سمت حمایت برود و به تعاونیها برنامه بدهد تا اقدامات لازم را شروع کنند، اما این سازمان تاکنون موفق عمل نکرده و بعد از این هم نمیتواند موفق عمل کند. اگر سازمان تعاون روستایی بخواهد موفق عمل کند، باید ساختارهای خود را به سمت کشاورزی قراردادی و الگوی کشت مناسب ببرد و الگوسازی لازم را انجام دهد.
این کارشناس بخش کشاورزی درباره نیاز ایران برای رفتن به سمت الگوی کشت گفت: کشور ما در حال حاضر تنها چیزی که لازم دارد، مدیریت و برنامهریزی کوتاهمدت، بلندمدت و میانمدت است. به این صورت که با برنامهریزی در کوتاهمدت خودش را نشان دهد و در بلندمدت به اهدافش برسد.
ثبت نظرات و دیدگاه شما